-
1 oka|zać
pf — oka|zywać impf (okażę — okazuję) Ⅰ vt 1. (pokazać) to present, to show- musiał okazać celnikowi paszport he had to present a. to show his passport to a customs officer2. (uzewnętrznić) to show [wstyd, skruchę, odwagę]- okazać komuś wdzięczność to express one’s gratitude to sb- okazać komuś pogardę/przychylność to disregard/favour sb- okazać komuś pomoc to be of help to sb- okazać komuś zainteresowanie to show interest in sbⅡ okazać się — okazywać się to turn out- film okazał się arcydziełem the film turned out to be a masterpiece- okazać się miłym/uczciwym to show oneself as a nice/honest person- okazał się człowiekiem godnym zaufania/głupcem he turned out to be trustworthy/a fool- okazał się dobry/łagodny/szlachetny he turned out to be good/gentle/honourableⅢ v imp. jak się okazało… apparently/as it turned out…- to się jeszcze okaże it is yet to be seen- okazało się, że nikt nic nie wie o tej sprawie as it turned out nobody knew anything about itThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oka|zać
См. также в других словарях:
wdzięczność — ż V, DCMs. wdzięcznośćści, blm 1. «uczucie będące reakcją na doznane od kogoś dobro, poczuwanie się z tego powodu do moralnych zobowiązań; pragnienie odwzajemnienia się komuś za coś, pamięć o czyimś dobrodziejstwie» Dozgonna, głęboka, prawdziwa,… … Słownik języka polskiego
okazać — dk IX, okażę, okażesz, okaż, okazaćał, okazaćany okazywać ndk VIIIa, okazaćzuję, okazaćzujesz, okazaćzuj, okazaćywał, okazaćywany 1. «pokazać, przedstawić (dokument)» Okazać kwit, legitymację. 2. «objawić coś (jakieś uczucia, wrażenia), wyrazić,… … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
